«کلنل»، اثری ترکیبی با نمایش شکوه و اندوه| «از خون جوانان وطن...» در تالار وحدت لاله می روید
تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۰۴۸۳
همشهری آنلاین: هروقت تصنیفِ «از خون جوانان وطن لاله دمیده...» عارف قزوینی را میشنوم زیر لب با آن هم‌نوا می‌شوم و یاد شهید باکری‌ها و باقری‌ها و همت‌ها می‌افتم. جوانانی که از خونشان لاله دمیده. جوانانی که وقتی زندگی‌نامه‌هاشان را می‌خوانی دست روی دست می‌زنی که وطنم چه جوانان برومندی را از دست داده. چه جوانانی! هرکدامشان اگر بودند حالا داشتند جایی باری از زمین برمی‌داشتند یا جایی گره‌ای را باز می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جوان برومندی از دیار خراسان
کلنل محمد تقی پسیان، جوان برومندی که دیار خراسان را به سامان رساند و بعد گرفتار کینه‌ئ بدخواهان شد و سرش را در راه آبادانی وطن از دست داد. اگر محمدتقی پسیان را نشناسیم و یک پوستر تئاتر ببینیم با نام کلنل گمان می‌کنیم که قرار است شاهد یک نمایشنامه غربی باشیم. شاید مثلاً یک نمایشنامه مربوط به آلمان نازی یا سرگذشت یک افسر در جنگ جهانی. اما کلنل پسیان ایرانی، بود و در همان زمانه میزیست. اگر هم به تاریخ علاقمند باشید و هم به تئاتر قطعاً به تماشای این نمایش هم ترغیب خواهید شد. نمایشی با کارگردانی امیر بشیری که این شب‌ها در تالار وحدت روی صحنه رفته. اما این تئاتر فقط یک نمایش نیست. کنسرت نمایش است. با حضور محمد معتمدی در نقش عارف قزوینی که در بین پرده‌ها تصنیف‌های او را اجرا می‌کند. آیا بهانه‌ای برای تماشا نکردن این نمایش باقی می‌ماند؟ بله. نظرات منفی تماشاچیان قبلی. قبل از تماشای نمایش ناپرهیزی کردم و نظرات را خواندم. یکی از زمان طولانی نمایش گله داشت، یکی از شعاری بودن دیالوگها و دیگری از کارگردانی ضعیف. اما دیگر کار از کار گذشته بود. بلیط نمایش توی دستم بود و چاره‌ای جز دیدنش نداشتم. حتی یک برنامه مهم را کنسل کرده بودم که به نمایش برسم. نظرات آن‌قدر ناامیدم کرده بود که تصمیم گرفتم اگر وسط اجرا خسته شدم تا آخر نمایش نمانم. کاری که تابه حال هیچ‌وقت انجام ندادم. حتی موقع تماشای ضعیف‌ترین نمایش‌ها. بر خلاف روال معمول، نمایش رأس ساعت شروع شد و بعضی‌ها با تأخیر رسیدند و همین تأخیرشان باعث بی‌نظمی در سالن شد و از دست دادن لحظات آغازین نمایش. همیشه آن‌هایی که وقتشناس هستند تنبیه میشوند. نمایش با یک تک‌گویی باشکوه میان دود و مه شروع شد و بلافاصله اجرای تصنیفی از عارف قزوینی توسط محمد معتمدی. با خودم گفتم اگر تا پایان اجرا، نمایش با همین ریتم ادامه پیدا کند می‌شود طولانی بودن آن را تحمل کرد. یعنی صد و چهل دقیقه اجرا را. با خودم عهد کردم که در طول نمایش به ساعت هم نگاه نکنم. اما یک جایی که اتفاقی چشمم به ساعت خورد دو سوم نمایش گذشته بود و من متوجه گذر زمان نشده بودم. نمی‌فهمیدم چرا عده‌ای از طولانی بودن نمایش شکایت کرده بودند.
نمایش کلنل ترکیبی از تئاتر و کنسرت
نمایش کلنل ترکیبی از تئاتر و کنسرت است. اگر فقط بلیط کنسرت محمد معتمدی را تهیه کرده بودیم بیشتر از پنج شش اجرا نصیبمان نمی‌شد. نه نیمی از نمایش اما حداقل یک‌سوم زمان نمایش به اجرای تصنیف‌ها اختصاص داشت. با اینکه تنوع صحنه‌ها زیاد بود اما ریتم اجرا تا حدودی کند بود. تعدد صحنه‌ها هم باعث طولانی شدن اجرا شده بود. اما اگر صحنه‌ای از نمایش حذف میشد پرتره‌ی محمدتقی پسیان ناقص می‌ماند. بازی درجه یکِ کاظم سیاحی به قوام نقش کمک زیادی کرده بود. من پیش از این کاظم سیاحی را نمی‌شناختم و به صورت گذرا چند سکانس از او در تلویزیون دیده بودم. با گریم متفاوت روی صحنه تئاتر اصلاً نمی‌توانستم حدس بزنم که او کدام بازیگر است. با توجه به آشنایی با شخصیت کلنل پسیان انتظار داشتم بازیگر جوان‌تری این نقش را بازی کند. اما شاید بازیگر جوان‌تری که قادر باشد صد و چهل دقیقه دیالوگ‌های سنگین و مونولوگ‌های طولانی را حفظ کند در دست و بال کارگردان و تهیه‌کننده نبوده. دیالوگ‌های نقش اول تا پایان نمایش همانطور باشکوه ادا میشد. همراه با صداسازی خاص در برخی صحنه‌ها که نمونه‌اش را فقط از دو یا سه بازیگر دیگر دیده و شنیده‌ام. مثل لحن صدا در لحظه حزن یا لحظه سوگ یا لحظه‌ئ تردید. دیالوگ‌های شعاری هم یکی دیگر از نقدهایی بود که به این نمایش وارد شده بود. اما مگر می‌شود یک اثر ملی ساخت و در آن شعار نداد؟ شعار بود اما چنان لابلای دیالوگها حل شده بود که از آن‌ها بیرون نمی‌زد. تنها بیرون‌زدگی این نمایش بازی محمد معتمدی در نقش عارف قزوینی بود که ضعف آن در مقایسه با بازی‌های دیگر کاملاً مشهود بود. این ضعف با اجرای تصنیف‌ها جبران میشد. البته با توجه به صدا و مهارت محمد معتمدی در خوانندگی انتظار می‌رفت که هنگام اجرای تصنیف‌ها کلمات واضح‌تر ادا شوند. به جز او همه در جای درست خودشان قرار داشتند و حتی بازیگرانی که بیش از یک نقش بازی می‌کردند در هر نقشی متفاوت از نقش قبلی ظاهر می‌شدند. جلوه‌های ویژه و طراحی دکور و لباس هم به نظرم قابل قبول بود. اما شاید خوانندگان این مطلب هم بعد از تماشا با کسانی که این نمایش را دوست نداشتند هم‌نظر باشند. پیش از نکته‌ئ پایانی بیان این نکته هم خالی از لطف نیست که این نمایش احتمالاً برای فرزندان شما خسته‌کننده خواهد بود. اما اگر مثل من به تاریخ علاقه دارید، اهل تماشای تئاتر هستید، موزیک سنتی را می‌پسندید این نمایش را از دست ندهید. کنسرت نمایش کلنل تصویری است از شکوه و اندوه. پرتره‌ای از وطن‌پرستی. و نمادی از لاله‌های پرپر.
فاطمه سلیمانی ازندریانی، داستان‌نویس کد خبر 804007 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها ادبیات تئاتر تاریخ عمومی ایرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ادبیات تئاتر تاریخ عمومی ایران اجرای تصنیف عارف قزوینی محمد معتمدی دیالوگ ها تصنیف ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۰۴۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اجرای عمومی تئاترهای جشنواره رضوی گامی موثر است/ ماجرای عشقی عجیب
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «پر» نوشته مجید کاظم‌زاده‌مژدهی با کارگردانی محمد رسائلی در قالب هفدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی از ۱ تا ۱۰ اردیبهشت سال جاری در تالار مرکزی شهر رشت روی صحنه رفت.
محمد رسائلی درباره موضوع نمایش «پر» و دغدغه خود برای تولید و اجرای این اثر، گفت: این نمایشنامه با مضمون بسیار خاص و مرتبط با فرهنگ رضوی نوشته شده و رویکرد آن مرا به چالش واداشت و لذا دوست داشتم آن را تولید کنم. این نمایش زندگی یک فرد به اصطلاح چاله‌میدانی قبل انقلاب را روایت می‌کند که عاشق زنی می‌شود که کفش‌دار حرم امام رضا (ع) است و داستان جالبی برایش رقم می‌خورد.
وی اظهار امیدواری کرد داستان این اثر در اجرا نیز مخاطب را تحت تاثیر قرار داده باشد.
رسائلی با بیان اینکه تولید اثر برای جشنواره‌های موضوعی یا غیر آن به لحاظ اجرا دارای چارچوب مشخصی است، تصریح کرد: برای القای روح و جان معنوی تئاترهای با موضوع رضوی به مخاطب، نگاه ما متفاوت می‌شود زیرا تاثیر روانی که من به عنوان هنرمند در وجودم از امام رضا (ع) می‌گیرم با کارهای دیگر متفاوت است. هنرمند عرصه تئاتر باید در درجه اول ارتباط معنوی و ارادت خاصی را که خودش با امام رضا (ع) می‌گیرد به خوبی در لایه‌های مختلف اجرا برای مخاطب نیز به نمایش بگذارد تا ارتباط دوسویه بین مخاطب و تئاتر رضوی شکل بگیرد و مضمون مورد نظر به مخاطب القا شود.
کارگردان نمایش «پر» درباره حضور در جشنواره رضوی یادآور شد: این جشنواره برای من جایگاه مستحکمی دارد که به آن ارادت دارم و حالم را تا حد بسیار زیادی خوب می‌کند، لذا شرکت در آن برایم جایگاه بالایی داشت.
وی درباره حذف بخش رقابتی جشنواره تئاتر رضوی و گرایش به اجرای عمومی نمایش‌ها در شهرهای خود، تاکید کرد: این اقدام گامی موثر و حرکتی قابل پذیرش است و این مهم مولفه موثری در موفقیت اهداف جشنواره برای نشر فرهنگ رضوی است.
رسائلی در پایان با بیان اینکه وجود بخش رقابتی از جهتی سبب تبادل نظر و انتقال تجربه بین گروه‌های نمایشی می‌شود، گفت: با این وجود تحقق حمایت اجراهای عمومی برای هر نمایش در شهر خود با توجه به شرایط اقتصادی موجود بسیار بهتر است و از این منظر این اقدام پسندیده و قابل ستایشی است که از سوی دبیرخانه جشنواره مطرح شده است.
کد خبر 6095119
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند